Główna różnica między tranzystorami bipolarnymi i unipolarnymi polega na liczbie wykorzystywanych przez nich złączy. Terminy „tranzystor bipolarny” i „tranzystor unipolarny” są często używane zamiennie, ale istnieją między nimi pewne subtelne różnice, które warto poznać.
Tranzystor bipolarny
Tranzystor bipolarny to trójkońcówkowe urządzenie półprzewodnikowe, które może być używane jako wzmacniacz, oscylator lub prostownik. Jego nazwa pochodzi od tego, że posiada on dwa złącza PN, jedno pomiędzy emiterem i bazą, a drugie pomiędzy bazą i kolektorem.
Najpopularniejszy typ tranzystora bipolarnego jest wykonany z krzemu, ale istnieje kilka innych rodzajów, w tym arsenek galu, german i krzem-german. Tranzystory bipolarne występują w wielu różnych kształtach i rozmiarach z odmianami zaprojektowanymi do konkretnych zastosowań.
Tranzystor unipolarny
Tranzystory unipolarne z kolei mają cztery zaciski: emiter, bazę i kolektor, przy czym czwarty zacisk jest wspólną elektrodą emiterową. Nazwa tranzystorów unipolarnych pochodzi od ich konstrukcji, która składa się z pojedynczego złącza P-N z wszystkimi trzema zaciskami podłączonymi na jednym końcu złącza P-N i z drugim, niepodłączonym końcem. Tranzystory unipolarne są powszechnie stosowane jako przełączniki lub wzmacniacze w układach cyfrowych, ponieważ mogą być włączane lub wyłączane przy użyciu tylko jednego sygnału sterującego.
